Neki Stevan Miljković, državni savetnik, početkom XIX veka, imao je veliki plac u Beogradu na uglu današnje Mekenzijeve i Cara Nikolaja II ulice. Na vrhu tog imanja, koje je ležalo na padini, bio je jedan veliki dud ispod kog se nalazio „tanak“ izvor vode.
Voda koja se slivala niz plac pravila je veliku baru obraslu ševarom gde su beogradski lovci dolazili u lov na divlje patke. Zbog malog kapaciteta izvora, narod je postavio stublinu – bure bez dna – u kom se sakupljala voda koju su kasnije lakše posudama vadili. Ta naprava se u narodu nazivala čubura po čemu je i ceo kraj oko tog izvora dobio ime.
Inače, Čubura je jedan od retkih krajeva Beograda prema čijem nazivu je jedna beogradska ulica, 1888. godine, dobila ime.
