U čast naših heroja koji su svoje živote ostavili u krvavoj Kumanovskoj bici 1912, i to baš na dominantnom visu, Zebrnjaku, podignut je, 1937, veličanstven spomenik, najznačajnije delo čuvenog arhitekte Momira Kuranovića.
Prilikom njegovog osvećenja u spomen kosturicu su položeni posmrtni ostaci stradalih pripadnika srpske vojske, a koji su do tada bili čuvani u obližnjem manastiru svetog Đorđa u Starom Nagoričanu.
Spomenik na Zebrnjaku građen je od najtvrđeg bazalta i armiranog betona. Imao je oblik kule-obeliska visine 48,5 metara! Bio je to ubedljivo najviši spomenik na Balkanskom poluostrvu a verovatno i dalje…
Taj božanstveni monument mogao je da se vidi iz velike daljine čak i noću jer su na njegovom vrhu bile postavljene specijalne petrolej lampe koje su simbolizovale ,,večito kandilo mrtvima čije su kosti tu počivale”.
Spomenik na Zebrnjaku, vrhunski spoj arhitekture i skulpture, bez uzora u našoj arhitekturi, porušili su na početku Drugog svtskog rata pripadnici VMRO i bugarskih okupacionih snaga.
Republički zavod za zaštitu spomenika – Beograd, 1985. godine, napravio je projekat obnove koji nikada nije realizovan sem što je naša ambasada u Makedoniji obezbedila čuvara kako bi se i ono malo, što je ostalo od monumenta, sačuvalo od vandala.
